شبانه

هر ستاره‌ی بی‌تاب
دکمه‌ی پیراهنی است
که برهنگی موعود آسمان را انتظار می‌کشد
تا پیکر موزون حقیقت
آرام و پاک و سپید
بر بستر زمین آید

هر ستاره‌ی بی‌تاب
پولک ماهی آرزویی است
در رود پرخروش تو ای کوه سربلند!
- از دست‌های کوچک من پای دامنت
تا عمق روح تو
که پرکشیده در ابرهای آسمان نگاهت -

هر ستاره‌ی بی‌تاب
جریان فرار مهری است
که مرا به سرچشمه می‌رساند
- به خال لب تو ای مهربان ساده‌ی من
بر ماه صورتت
که بسته طاق نصرت یک بوسه -

تاریکی آسمان را
شکر می‌گزارم...

- ۱۰ خرداد ۷۹