زنم بر دیده تا دل گردد آزاد

اي تف به روح هر چي گربه خنگه! جينگوروي ما پريشب زاييد، درست مثل همه گربه‌هاي ‏عادي ديگه، با يک تفاوت بزرگ: اول پاي يکي از توله‌هاش توي دم روباهي اين گربه بي‌نظير ‏‏(و ابله!) گير کرد و شکست و اگه صداي توله گربه بدبخت باعث برانگيختن احساس فجيع قتل ‏و پرش از رختخوابم نشده بود، احتمالاً توله‌هه مرده بود (تصور کنيد يک گربه، توله‌اي رو که پنگولای يه ‏پاش توی دم پرپشتش گيره هي تو دهن بگيره و ببره تو لونه، بعد بدو برگرده دنبال بقيه توله‌ها، در حالي ‏که توله مذکور به دمش وصله و دنگ و دونگ به در و ديوار مي‌خوره! و دوباره اين صحنه‌ي به ‏عقب برگشتن و تعجب کردن و توله رو به زحمت به دهن گرفتن و به لونه بردن براي بار دهم ‏تکرار شه! و تازه دو تا نابغه هم در حال فرضیه پردازی باشن که چه جالب! نمی‌دونستیم گربه‌ها بچه‌شونو با دمشون هم یدک می‌کشن!) البته کمي وصله پينه به توله‌هه زدم و فعلا که پستان مادر از دهنش نميفته، ولي ‏فکر کنم اين توله از همين حالا ۱۵٪ معلول محسوب ميشه و بايد به بهزيستي معرفيش کنم!‏

به دليلي که نمي‌دونم چيه، مادر توله‌ها يکي از توله‌ها رو هم فراموش کرد که ببره (احتمالا به اين دليل که ‏شعبده‌بازي اون يکي توله حسابي گيجش کرد!) و اين توله جامونده و قحطي‌زده رو پس از ‏شمارش توله‌ها، شخصاً قاطي بنفشه‌ها پيدا کردم و بردم گذاشتم جلوي در لونه، ولي از وجناتش ‏پيداست که ديگه نميشه تعميرش کرد.‏

اين جينگوروي ما هر روز صبح از توي حياط مياد بالا درهاي تراس رو مي‌زنه تا غذاشو بديم. ما ‏هم غذا رو معمولاً پرت مي‌کنيم تو حياط که تراس رو کثيف نکنه. پيشي خانوم هم بدو مي‌ره ‏که غذا رو بزنه به رگ که... وقتي مي‌رسه به يک متري غذا، گمش مي‌کنه (جل‌الخالق!) ما هم هر روز ‏بلااستثنا مجبور مي‌شيم خودمون بريم قدم به قدم راهنماييش کنيم تا غذاشو پيدا کنه! من فکر مي‌کردم ‏گربه‌ها خداي زرنگين، ولي ظاهراً اين گربه‌ي ما موقع تولد از روي ديوار افتاده زمين! به نظر من ‏گربه‌اي که غذاي روزانه خودش رو در فاصله يک متري گم مي‌کنه، حق نداره بچه‌دار بشه! به ‏خدا اينو جدي مي‌گم! گربه از اين بي‌غيرت‌تر نديده بودم. بايد از همون اول که به هيچکدوم از ‏گربه‌هاي محل نه نگفت مي‌فهميدم. بچه‌شو ور مي‌دارم، يه خرناس هم نمي‌کشه که بي‌ناموس ‏بچه‌مو کجا مي‌بري!لامصب یهویی شد، تو همون نگاه اول؛ می‌دونی چی می‌گم؟ چشممون دید و ناغافل اسير قيافه ننه‌شون شديم، حالا بايد ‏توله‌هاي خانوم رو جمع کنيم! خداوند به اين دل ما کمي خويشتنداري و به چشم ما کمي ‏درويش‌منشي عطا فرمايد!‏

مي‌دونم حماقتها و مشکلات خانوادگی(!) يک گربه و صاحبش کوچکترين اهميتي براتون نداره، و حق هم دارين، ولي ‏خوب روحم از ديدن سرفه‌هاي توله در حال احتضار خراش خورده، چون بقيه توله‌ها (از جمله ‏توله‌ي شل فوق‌الذکر!) بهش اجازه نمي‌دن يه پکي به سينه مادرش بزنه، اينم که جون نداره بدبخت کسي ‏رو هل بده. به زور جاش کردم بغل مادرش، ولي فعلا نفس کشيدنش هم کوپنيه!‏

لعنت به شاخ و دمب شیطون! دور از جون غلط نکنم فردا لب يکي از گل‌هاي سرخ باغچه دست به بيليم، مگر اينکه يکي از شما عزیزان يه ‏راهي به ما ياد بده که اين توله گربه یتیم رو بدون کمک مادرش زنده نگه داريم. هر کي ‏مي‌دونست يه حال مبسوطي با ‏Message‏ بده، ایشالا خدا شب اول قبر بجای انقباض روح، آب میوه براش سرو کنه!